PONDERANDI ritus

PONDERANDI ritus

olim in usu, in aegrtudine liberorum, indigitatur in Vita Erminoldi Abbatis, l. 2. num. 3. Dommus sancto suo quasi privilegium speciale concessit, quod pueri aegrot antes, ad eius, ut fieri solet, ponderati sepulchrum, continuo eius meritis convalescunt. Nempe id moris fuit, in Communione Rom. qui etiam hodieque in Belgio obtinet, ut aegros pueros ad Sanctorum feretra vel sepulchra appenderent et pondus triticô, panibus, aliâve re, quam offerre Deo aut Sanctis volebant, exaequarent, additâ summâ auri argentive. Ibidem occurrit pluries et in Miraculis S. Ludgeri Episcopi Mimigard. num. 41. Vide quoque Wolphgangum Presbyterum de Mirac. S. Walpurgis n. 4. ubi librare pro ponderare usurpat. Henric. Rebdorffensem A. C. 1361. et qui, de obligationibus cerae ad corporis pondus agit non semel Anonymus de Mirac. S. Thomae Cantuar. editus a Stapletono, c. 23. 63. 73. Sic recitat Metellus in Quirinal. miraculum de quodam, qui panibus et caseolis ibi se pensans, hos postea distribuebat egenis. Sed de miraculis, fides sit penes auctores, nobis su fficit ritum indicâsse. Idem Metellus ibid.

Iura tamen tenet haec specialia,

Quod puerilia corpora morbida,

Si fuerint ibi cum prece sedula

Pensa solo. sequitur reparatio.

Apud Car. du Fresne Glossar. Deritu pondus suum quotannis, publicô festô, exigendi Magni Indiae Monarchae, Magni vulgo Mogolis, memoratu digna sunt, quae habet Ioh. Bapt. Tavernier, Itiner. Ind. De Turca captivo, sextuplum corporis sui pondus bis in auro, ter in argento, semel in margaritis, pro liberttate, nenequiquam offerente, Vide Thuanum Histor. Sed et in conviviis Veter. appositos pisces et volucres, et glires ponderari consuevisse, hâcque frui trutinas convivantibus praestô fuisse, dicemus infrâ, voce Trutina. Vide quoque mox dicenda in Pondus.